କୃଷକ

          ✍ବାସନ୍ତୀ ଲତା ଜେନା 

କୃଷକ ଖୋଜେନି ସ୍ୱର୍ଗ ପାରିଜାତ 
        ଅବା ସରଗର ଚାନ୍ଦ 
କଂସେ ପଖାଳରେ ପେଟ ପୁରେ ତାର 
       ବଳଦ ଲଙ୍ଗଳେ ଛନ୍ଦ     l୧l
ଦେଶ ମେରୁଦଣ୍ଡ କୃଷକ ଅଟଇ 
       ତା ବିନା ନ ପୁରେ ପେଟ 
ସଭିଙ୍କ ମୁଖରେ ହସ ଭରି ଦିଏ 
      ନିଜେ ପାଉଥାଏ କଷ୍ଟ        l୨l
ଶସ୍ୟ ଭରପୁର ସବୁଜିମା କ୍ଷେତ୍ର 
       ତାର ହାତ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ 
ସୁନାର ଫସଲ ଅମଳ କରଇ 
       ତୁ ଅଟୁ କୃଷକ ଭାଇ        l୩l
ସଅଳ ସଅଳ ବିଛଣାରୁ ଉଠି 
      ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସାରି ଦେଉ 
ପାଟିରେ ଗଣ୍ଡାଏ  କଣ ଟିକେ ଦେଇ 
       ଜମିକୁ ବାହାରି ଯାଉ       l୪l
ହଳ କରି ଥାଉ ଗୀତ ବୋଲି ଥାଉ
            ସରଳ ମଣିଷ ତୁହି 
ଅଳପରେ ଖୁସି ତୁହି ହେଉ ଥାଉ 
         ତୋ ପରି କେହି ତ ନାହିଁ   l୫l
ଅକ୍ଷର ତୃତୀୟେ ଧାନ ବୁଣି ଥାଉ 
       ବର୍ଷlରେ ମଇ ତୁ  ଦେଉ 
ରଜ ତିନି ଦିନ ପାଳନ କରୁ ତୁ 
       ଭୂମି ପୂଜା କରି ଥାଉ        l୬l
ସୁନା ଧାନ କ୍ଷେତ ଶୀତ ଋତେ ଦେଖି 
         ହୋଇଥାଉ ମନେ ଖୁସି 
ଧାନ କାଟି ଆଣି ଖଳାରେ ରଖୁ ତୁ 
        ବେଙ୍ଗଳା ପକାରେ ତୋଷି  l୭l
ବାର ମାସେ ତେର ପରିବ ପାଳନ 
      ଆନନ୍ଦ ଟିକିଏ ପାଇଁ 
ଘରେ ପିଠା ପଣା ହୋଇ ଥାଏ ତୋର 
       ଖୁସିରେ ଖାଇବା ପାଇଁ      l୮l
ତୋର ପିଲା ମାନେ ପାଠ ପଢିବାକୁ 
      ସ୍କୁଲକୁ ଯାଇ ଥାଆନ୍ତି 
ପଖାଳ ପାଣିରେ ଦିନ ତାଙ୍କ ଯାଏ 
       ଅଝଟ କରି ନ ଥାନ୍ତି      l୯l
ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ସହି କାମ କରୁ ତୁହି 
       ଦେଶର ପ୍ରଗତି ପାଇଁ 
ଅନ୍ନ ତୁ ଯୋଗାଉ ସାରା ଜଗତକୁ 
      ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡେ ସହି     l୧ ୦l
ସୁସ୍ଥ ନିରୋଗ ଦେହ ତୁମ ଥାଉ 
      ଜଗତର ହିତ ପାଇଁ 
ତୁମେ ଭଲ ଥିଲେ ଏ ଦେଶ ହସିବ 
       କୃଷକ ତୁମରି ପାଇଁ    l୧୧l

ଗାନ୍ଧିନଗର, ନବରଙ୍ଗପୁର,