ସାବତ ମା

✍ସୂର୍ଯ୍ୟ ନାରାୟଣ ସାବତ

 ମାତା ହେଉ କି ବିମାତା ହେଉ

ପ୍ରଥମେ ସେ ଜଣେ ନାରୀ,

ନାରୀ ଅନ୍ତରର ଶୋଭା ବୃଦ୍ଧି କରେ

ସ୍ନେହ ମମତାର ଡୋରି ।

ଥିଲେ ଜଣେ ନାରୀ କୈକେୟୀ ରାଣୀ

ରାଜା ଦଶରଥ ପତ୍ନୀ,

ପ୍ରଭୁ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ବାଲ୍ୟ କାଳେ ତାଙ୍କ

ପାରିନଥିଲେଟି ଜାଣି ।

ଖୋଇଲେ ଖାଆନ୍ତି,ଖେଳ ଖେଳୁଥାନ୍ତି ଶୁଆଇଲେ ଶୋଉଥିଲେ,

ଦୈବୀକୁଟ ମାୟା ଜାଣିନପାରି ସେ

ମାୟା ଜାଲେ ପଡିଗଲେ ।

ମନ୍ଥରା ଦାସୀର ମନ୍ତ୍ରଣା ସାଜିଲା ଅଯୋଧ୍ୟା ରାଜ୍ୟର ଦୁଃଖ,

ରାଣୀ କୈକେୟୀ ମାଗିନେଲେ ବର

ରାମ ଯିବେ ବନବାସ ।

ପ୍ରଥମ ବରରେ ଭରତ ରାଜନ

ନଥିଲା କାହାରି ଖେଦ,

ଦ୍ଵିତୀୟ ବରରେ ରାମ ବନବାସ

ବର୍ଷବରଷ ମାତ୍ର ଚଉଦ ।

ଚିର ବନ୍ଦନୀୟା ଜନନୀ ସାଜିଲା

ଲୌକିକ ଜଗତେ ଖଳ,

ଘଟିଗଲା ଯାହା ଜଗତ ଦେଖିଲା

ବିଶ୍ୱ ଵିଧାତାଙ୍କ ଖେଳ ।

ସାବତ ମାଆର ଭୂମିକାରେ ରହି

କାନ୍ଦି ଗଡ଼ାଇଲେ ଲୁହ,

ଦୁନିଆ କହିଲା ଖଳ ଚରିତ୍ରଟେ

କେହି ବୁଝିଲେନି କୋହ ।

ସାବତ ମାଆର ଦାୟିତ୍ବ ଅଧିକ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆଉରି ବେଶି,

ତେଣୁ ହେ ଜନନୀ ବେଳ ହୁଁ ଅଧିକ

ହୁସିଆର ହୁଅ ବେଶୀ ।

 ସହକାରୀ ଶିକ୍ଷକ,
ସରକାରୀ ବାଳିକା ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟ, ନୂଆଗାଁ
ବୋରିଗୁମ୍ମା ବ୍ଲକ, କୋରାପୁଟ ଜିଲ୍ଲା