🍚 ମୁଠାଏ ପଖାଳ 🍚

 ✍ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ସାହୁ 

ହେ ବାବୁ ହେମାଆ 

ଭୋକରେ ମୁଁ ଡହଳ ବିକଳ 

ଦୟାକର  ମୁଠାଏ ପଖାଳ 

ଚାଲିବାର ଶକ୍ତି ନାହିଁ 

ଖାଇନାହିଁ କେତେ ବେଳୁ 

ପାଦ ମୋ ଦୁର୍ବଳ  l

ସମୟର କଷାଘାତେ 

ହରାଇଛି ଅତୀତ 

ଜୀର୍ଣ୍ଣ ବିବର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ 

ଦାଣ୍ଡରେ ପତିତ l

ଧୂସରିତ ଭବିଷ୍ୟତ 

ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶୁଛି 

ତଥାପି କାହିଁକି କିଜାଣି

ବଂଚିବାର ମୋହ l

କଙ୍କାଳ ଶରୀର ମୋର 

ମୁଖେ ଶ୍ମଶ୍ରୁରାଜି 

ଦୀନହୀନ ହୋଇ ମୁହିଁ 

ଭିକାରି ସାଜିଛି l

ଦିଅ ମୋତେ କେହି ଆଜି 

ମୁଠାଏ ପଖାଳ 

ଭୋକରେ ପରାଣ ଆକୁଳ l

ଭିକାରୀର ଡାକ 

ଶୁଭେନାକି କାନେ 

ହେଉନ ଟିକିଏ  ବିକଳ l

ଟେକି ଦେବ କି କିଏ 

ଗଣ୍ଡାଏ  ପଖାଳ 

ଜାଣେନା ମୁଁ ବଞ୍ଚିବି 

ଆଉ କେତେ କାଳ 

ଦେଖିବା ସନ୍ଦେହ ଏବେ 

ଆଉ ଏକ ସକାଳ l

ଅସମ୍ଭାଳ ଭୋକ ମତେ 

ପାଦ ମୋର ଟଳମଳ 

ଦିଅ ବାଢି କେହି ଆଜି 

ମୁଠାଏ ପଖାଳ l

ଯଦି ନପାରିବ ଦେଇ 

ଦିଅ ଢ଼ାଳି ବୁନ୍ଦାଏ ଗରଳ 

ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଅତୀତର  ଅଟକଳ 

କରିବାକୁ ଦୁର୍ବଳ 

ଉପନୀତ ବାହୁଡ଼ିବା ବେଳ l

ଶେଷ ଇଛା ହେବି ମୁଁ ନିଶ୍ଚଳ 

କେଉଁ ଏକ ଗଛ ତଳ 

ପହଁଚିବା ପାଇଁ 

ଲୋଡ଼ା ମୋର 

ମୁଠାଏ ପଖାଳ l

ଚି଼ର୍ମl, ନବରଙ୍ଗପୁର