ଘର

  ରଙ୍କନିଧି ସେଠୀ

ଅଦିନିଆ ବର୍ଷା ଧୋଇ ଦେଇ ଗଲା 
    ଝାଟି ମାଟି ଛୋଟ ଘର 
ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଯେତେ ଘର କଲେ 
    ଢେଉ ଭାଙ୍ଗେ ବାରମ୍ବାର ll

ହୃଦୟ ଘରଟି ସୁକ୍ଷ୍ମ ତାରେ ଗଢ଼ା 
    ଛିଣ୍ଡିଯିବ ଲାଗେ ଡର 
ସପନର ଘର ତୋଳିବାକୁ ମନ 
    ସାହାସ ଜୁଟେନି ମୋର ll

ମନର ମନ୍ଦିରେ ତୋଳିଥିବା ଘର 
    ଆଘାତରେ ଚୁରମାର 
କେଉଁଠି ରଖିବି ତୁମକୁ ଗୋ ପ୍ରିୟା 
    ଭାବିଲେ ମନ ଆତୁର ll

ସମସ୍ତ ଘରକୁ ପରଖି ନେଇଛି 
    ନାହିଁ କେ ଯୋଗ୍ୟ ତୁମର 
ଏ ମାୟା ସଂସାରେ ରହି ପାରିବାନି 
    ଚାଲ ଯିବା ବହୁଦୂର ll

ପ୍ରେମୀ ପକ୍ଷୀ ଦୁଇ ଉଡି ବୁଲୁଥିବା 
    ଗାଇ କବିତା ପ୍ରେମର 
ଆକାଶ ଛାତିରେ ବାଦଲ କୋଳରେ 
    ଗଢିବା ସପନ ଘର ll

ମନ ଯାନେ ବସି ଯିବା ଉଡି ଉଡି 
    କେଉଁ ଅଜଣା ସହର 
ଅଦିନିଆ ଝଡ଼ ପାଖ ମାଡିବନି 
    ଗଢିବା ସୁଖ ସଂସାର ll

ରାଉରକେଲା