ଆସିଲେ ଧରାକୁ ଜନମ ହୋଇଣଯିବାକୁ ଯେ ଦିନେ ପଡେ
ଭାଗ୍ୟ ଫଳ ନୁହେଁ ଯାହା ଫଳିଥାଏ
ନିଜ ହାତେ ନିଜେ ଗଢ଼େ ।
ଗଢ଼ିଦେଲ ମତେ ସୁନ୍ଦର ସଂସାର
ପାଞ୍ଚ ପ୍ରାଣୀର କୁଟୁମ୍ଭ
ଯେତେବେଳେ ଯାହା କରେ ଆବଶ୍ୟକ
ହାରିନାହିଁ ମୋର ଦମ୍ଭ ।
ଦମ୍ଭ ଥିବାଯାଏ ସବୁ ମୋର ମୋର
ହାରିଦେଲେ ସବୁ ପର
କରିବନି ପର ଧରିଥିବ ହାତ
କହୁଛି ଘରଣୀ ମୋର ।
ମୋର ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ଏ ସଂସାରେ
ମାଧ୍ୟମ ମୁଁ ଏକା ତାର
ଯାହା କରୁଥାଇ ତାଙ୍କ ନିର୍ଦେଶରେ
ରଚନ୍ତି ସେ ମାୟାଧର ।
ମାୟାଧର ମତେ ସାହା ହୋଇଥିବ
ମୋର ଛୋଟ ସଂସାରକୁ
ହୋଇବ ସାରଥୀ ସଂସାର ରଥରେ
ସୁ ପଥରେ ଚାଲିବାକୁ ।
ଚାଲୁଛି ପ୍ରଭୁ ମୁଁ ଏକା ଏକା ବାଟ
ତୁମ ପାଦେ ଆଶ୍ରା କରି
ଦେଲେ ଦିଅ ଯେତେ ଦୁଃଖ ଓ ଯାତନା
ଡାକିବି ତତେ ସୁମରି ।
ସୁମରଣା କରି କହୁଛି ପ୍ରଭୁ ହେ
ଦୋଷ ଥିଲେ କ୍ଷମା ଦେବୁ
ଜାଣେନା ଭକତି ତୋର ପୂଜା ନୀତି
ପ୍ରାଣରେ ମୋ ବସିଥିବୁ ।
. ସମାପ୍ତ
_____●◆●_____
✍ ଅମରନାଥ ବାରିକ୍
💌 ଯାଜପୁର,ମଙ୍ଗଳପୁର,କୟାଁ
No comments:
Post a Comment