✍କଳ୍ପନା ରାୟ
ପ୍ରସନ୍ନବାବୁ ନିଜ ପ୍ରେମକୁ ନେଇ ଖୁବ୍ ପ୍ରସନ୍ନ ଥିଲେ । ନଵନୀତା ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକା । ଉଚ୍ଚ ବଂଶଜ। ପାଠ ପଢିଛି, ସୁଶ୍ରୀ ସୁନ୍ଦର । କେଉଁଥିରେ କମ୍ ନୁହେଁ । ନିଜ ଭାଗ୍ୟକୁ ଦେଖି ନିଜେ ଖୁସି ହେଉଥିଲେ ।
ମାଆ କିନ୍ତୁ ରାଜି ନ ଥିଲେ । କାହିଁକି ତାଙ୍କ ମନ ଖଟ୍ କା ଲାଗୁଥିଲା ସେ ନିଜେ ହୁଏତ ଜାଣି ନ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଗଉଡ ଘର । ତାଙ୍କ ପୁଅ ଚାକିରି କରିଛି । ପେଶାରେ ଡାକ୍ତର, କିନ୍ତୁ ନିଶାରେ ଜଣେ ସମାଜସେବୀ । ସେଥିପାଇଁ ବୋଧହୁଏ ପ୍ରସନ୍ନ ଉଚ୍ଚ ବଂଶଜା ନଵନୀତାକୁ ଭଲପାଇ ଖୁସି ଅଛି । ନଵନୀତା କୌଣସି ଗୁଣରେ କମ୍ ନୁହେଁ ।
ପ୍ରସନ୍ନଙ୍କ ମାଆ ଵିବାହର ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ଵିଧଵା ହୋଇଥିଲେ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ମୃତ୍ୟୁ ଯୋଗୁଁ । କିନ୍ତୁ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ପାଇଁ ସେ ଚାକିରି ଖଣ୍ଡିଏ ପାଇ ଯାଇଥିଲେ । ହେଲେ କୋଳରେ ବର୍ଷକର ପ୍ରସନ୍ନ । ତାକୁ ଛାଡ଼ି ଅଫିସ୍ । ଜୀବନରେ ବହୁ କଷ୍ଟରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରି ଆଜି ଏଠି ଉପସ୍ଥିତ । ସବୁ ଠିକ୍ ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ନଵନୀତାକୁ ନେଇ ସେ କାହିଁକି ଖୁସି ହୋଇ ପାରୁ ନ ଥିଲେ ସିଏ ନିଜେ ଭି ଵୁଝି ପାରୁ ନ ଥିଲେ ।
ପରଦିନ ନଵନୀତାର ଵାପାକୁ ଡକାଇପଠାଇଲେ । ଜଳଖିଆ ପର୍ବ ସରିଲା ପରେ ପଚାରିଲେ ଆମ ଗୌଡଘରେ ଝିଅ ଦେବାକୁ ଆପଣଙ୍କର ଆପତ୍ତି ନାହିଁ ?? ଆପଣ ଉଚ୍ଚ ବଂଶଜ । ଆମ ପରିବାରରେ ବନ୍ଧୁ କଲେ ଆପଣଙ୍କୁ କେହି କିଛି କହିଵେ ନାହିଁ ?? ଉତ୍ତରରେ ନବନୀତାର ବାପା ରୋହିତବାବୁ କହିଲେ, ଆଜିକାଲି ସେସବୁକୁ ଆଉ କିଏ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଉଛି ?? ତଥାପି କିଛି ଲୋକ ତ ନିଶ୍ଚୟ କହିଵେ । ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ନ ଶୁଣିଲା ପରି ରହିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପ୍ରସନ୍ନ ଭଲ ପିଲା, ତା ପରେ ମୋ ଝିଅ ନଵନୀତାର ପସନ୍ଦ । ମୁଁ ଜାତି ଗୋତ୍ର ଧରି ଆଜିର ଯୁଗରେ କଣ ବସି ପାରିବି ?? ଆଜିକା ପିଲା, ଵିଵାହ ନ କଲେ କେତେ କଣ କରୁଛନ୍ତି । ଵାହା ଦେଇଦେଲେ କାମ ଶେଷ । କାହିଁ, ଆପଣଙ୍କର ମୋ ଝିଅ ପସନ୍ଦ ନୁହେଁ କି ?? ନଵନୀତା ପରି ଝିଅକୁ କିଏ ନାପସନ୍ଦ କରିବ ?? ହେଉ ତିଥି ଠିକ୍ କରି ମୋତେ କହିଵେ ।
ଠିକ୍ ସମୟରେ ଵିଵାହ ସରି ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ସବୁ ପଳାଇଥିଲେ । ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମାଆଙ୍କ ଅନୁମତି ନେଇ ପ୍ରସନ୍ନ ଓ ନଵନୀତା ଵୁଲି ଵାହାରିଥିଲେ। ସହରର ଗହଳି ଭିତରୁ ଦୂରକୁ ଯିବେ ଵୋଲି ସ୍ଥିର କଲେ ଦୁହେଁ । ସେହି ଅନୁସାରେ ଯାଉଥିବା ସମୟରେ ଏକ ଷଣ୍ଢ ଦୌଡି ଗାଡି ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସି ଯାଇ ଥିଵାରୁ ଗାଡିର ଵ୍ରେକ୍ ଦବାଇଥିଲା ପ୍ରସନ୍ନ । ଏତେ ଜୋରରେ ଵ୍ରେକ୍ ଦଵାଇଵାରୁ ଗାଡି ଓଲଟି ପଡିଥିଲା । ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ଵିପରୀତ ଦିଗରୁ ଆସୁଥିବା ଏକ ହାଇୱା ଗାଡି ତାଙ୍କ ଗାଡି ଉପରକୁ ଚଢି ଯାଇଥିଲା । ତତ୍ କ୍ଷଣାତ୍ ଲୋକ ଗଦା ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ସହଜରେ ଵାହାରି ପାରିଥିଲା ପ୍ରସନ୍ନ । ମୁଣ୍ଡ ହାତ ଗୋଡ଼ ମାଡ ହୋଇଥିଲା । ଛିଡି ଛିଡି ଯାଇଥିଲା ଵି । କିନ୍ତୁ ନବନୀତାକୁ କଟର ମେସିନ୍ କାଟି ଵାହାର କରିଥିଲା । ଦୁଇ ଗୋଡର ଆଣ୍ଠୁ ପାଖରୁ ଏମିତି କୁଚ୍ କୁଚା ହୋଇଥିଲା ଯେ ଡାକ୍ତର ତାର ଆଣ୍ଠୁ ତଳକୁ କାଟିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ । ମାଆ ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ପୂଜାରେ ଦିନଦିନ ବସିଥିଲେ ତାଙ୍କ ପୁଅର ଦୁର୍ଗତି ନାଶ ପାଇଁ ।
କିଛିଦିନ ମେଡିକାଲରେ ରହି ଦୁଇ ଜଣ ଘରକୁ ଆସିଥିଲେ । ନଵନୀତା ଆସିଥିଲା ପୁରା ନୂଆ ହୋଇ । ଦୁଇ କାଖରେ ଆଶାଵାଡି ଧରି । ବଡ ଦୟନୀୟ ଥିଲା ଦୃଶ୍ୟ । ପ୍ରସନ୍ନ ତାକୁ ସର୍ବଦା ମାନସିକ ଖୁସି ଦେବାକୁ ଚାହିଁଥିଲା । କିନ୍ତୁ ନଵନୀତା ମୋଟେ ଵୁଝୁ ନ ଥିଲା । ସେ ଜିଦ୍ କରିଥିଲା ପ୍ରସନ୍ନର ଦ୍ବିତୀୟ ବିବାହ ପାଇଁ ।
ଏ ପ୍ରସ୍ତାବରେ କେହି ରାଜି ନ ଥିଲେ । ଏମିତିକି ଶାଶୁ ଵି । ଏ କେମିତି ସମ୍ଭବ । ପ୍ରଥମ ସ୍ତ୍ରୀ ବଞ୍ଚି ଥାଉ ଥାଉ ଦ୍ଵିତୀୟ ସ୍ତ୍ରୀ !!!! ଶାଶୁ ଵୁଝାଇଥିଲେ ଏଥିର ଅସମ୍ଭବତାକୁ । ଘରର ଏତେ ଦୁଃଖ ସମୟରେ ଆତ୍ମପ୍ରକାଶ କଲା ଏକ ଖୁସି, ଯାହା ଥିଲା ନଵନୀତା ମାଆ ହେବାର ଖବର । ଏ ଖବର ଶାଶୁ ଓ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଦ୍ଵିଧାରୁ ବଞ୍ଚାଇ ଦେଲା । ସମସ୍ତେ ମିଶି ଠିକ୍ କରିଥିଲେ ପୁଅ ହେଉ ବା ଝିଅ ତାର ନାମ ରଖାଯିବ ଦ୍ବିଧା । ନଵନୀତାର ବାପା ଭଗବାନଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଥିଲେ।
କଳ୍ପନା ରାୟ, ସହକାରୀ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ,
ଲଇଡା ଵାଳିକା ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟ,
ଲଇଡା, ସମ୍ବଲପୁର ।
ପ୍ରସନ୍ନବାବୁ ନିଜ ପ୍ରେମକୁ ନେଇ ଖୁବ୍ ପ୍ରସନ୍ନ ଥିଲେ । ନଵନୀତା ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକା । ଉଚ୍ଚ ବଂଶଜ। ପାଠ ପଢିଛି, ସୁଶ୍ରୀ ସୁନ୍ଦର । କେଉଁଥିରେ କମ୍ ନୁହେଁ । ନିଜ ଭାଗ୍ୟକୁ ଦେଖି ନିଜେ ଖୁସି ହେଉଥିଲେ ।
ମାଆ କିନ୍ତୁ ରାଜି ନ ଥିଲେ । କାହିଁକି ତାଙ୍କ ମନ ଖଟ୍ କା ଲାଗୁଥିଲା ସେ ନିଜେ ହୁଏତ ଜାଣି ନ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଗଉଡ ଘର । ତାଙ୍କ ପୁଅ ଚାକିରି କରିଛି । ପେଶାରେ ଡାକ୍ତର, କିନ୍ତୁ ନିଶାରେ ଜଣେ ସମାଜସେବୀ । ସେଥିପାଇଁ ବୋଧହୁଏ ପ୍ରସନ୍ନ ଉଚ୍ଚ ବଂଶଜା ନଵନୀତାକୁ ଭଲପାଇ ଖୁସି ଅଛି । ନଵନୀତା କୌଣସି ଗୁଣରେ କମ୍ ନୁହେଁ ।
ପ୍ରସନ୍ନଙ୍କ ମାଆ ଵିବାହର ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ଵିଧଵା ହୋଇଥିଲେ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ମୃତ୍ୟୁ ଯୋଗୁଁ । କିନ୍ତୁ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ପାଇଁ ସେ ଚାକିରି ଖଣ୍ଡିଏ ପାଇ ଯାଇଥିଲେ । ହେଲେ କୋଳରେ ବର୍ଷକର ପ୍ରସନ୍ନ । ତାକୁ ଛାଡ଼ି ଅଫିସ୍ । ଜୀବନରେ ବହୁ କଷ୍ଟରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରି ଆଜି ଏଠି ଉପସ୍ଥିତ । ସବୁ ଠିକ୍ ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ନଵନୀତାକୁ ନେଇ ସେ କାହିଁକି ଖୁସି ହୋଇ ପାରୁ ନ ଥିଲେ ସିଏ ନିଜେ ଭି ଵୁଝି ପାରୁ ନ ଥିଲେ ।
ପରଦିନ ନଵନୀତାର ଵାପାକୁ ଡକାଇପଠାଇଲେ । ଜଳଖିଆ ପର୍ବ ସରିଲା ପରେ ପଚାରିଲେ ଆମ ଗୌଡଘରେ ଝିଅ ଦେବାକୁ ଆପଣଙ୍କର ଆପତ୍ତି ନାହିଁ ?? ଆପଣ ଉଚ୍ଚ ବଂଶଜ । ଆମ ପରିବାରରେ ବନ୍ଧୁ କଲେ ଆପଣଙ୍କୁ କେହି କିଛି କହିଵେ ନାହିଁ ?? ଉତ୍ତରରେ ନବନୀତାର ବାପା ରୋହିତବାବୁ କହିଲେ, ଆଜିକାଲି ସେସବୁକୁ ଆଉ କିଏ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଉଛି ?? ତଥାପି କିଛି ଲୋକ ତ ନିଶ୍ଚୟ କହିଵେ । ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ନ ଶୁଣିଲା ପରି ରହିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପ୍ରସନ୍ନ ଭଲ ପିଲା, ତା ପରେ ମୋ ଝିଅ ନଵନୀତାର ପସନ୍ଦ । ମୁଁ ଜାତି ଗୋତ୍ର ଧରି ଆଜିର ଯୁଗରେ କଣ ବସି ପାରିବି ?? ଆଜିକା ପିଲା, ଵିଵାହ ନ କଲେ କେତେ କଣ କରୁଛନ୍ତି । ଵାହା ଦେଇଦେଲେ କାମ ଶେଷ । କାହିଁ, ଆପଣଙ୍କର ମୋ ଝିଅ ପସନ୍ଦ ନୁହେଁ କି ?? ନଵନୀତା ପରି ଝିଅକୁ କିଏ ନାପସନ୍ଦ କରିବ ?? ହେଉ ତିଥି ଠିକ୍ କରି ମୋତେ କହିଵେ ।
ଠିକ୍ ସମୟରେ ଵିଵାହ ସରି ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ସବୁ ପଳାଇଥିଲେ । ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମାଆଙ୍କ ଅନୁମତି ନେଇ ପ୍ରସନ୍ନ ଓ ନଵନୀତା ଵୁଲି ଵାହାରିଥିଲେ। ସହରର ଗହଳି ଭିତରୁ ଦୂରକୁ ଯିବେ ଵୋଲି ସ୍ଥିର କଲେ ଦୁହେଁ । ସେହି ଅନୁସାରେ ଯାଉଥିବା ସମୟରେ ଏକ ଷଣ୍ଢ ଦୌଡି ଗାଡି ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସି ଯାଇ ଥିଵାରୁ ଗାଡିର ଵ୍ରେକ୍ ଦବାଇଥିଲା ପ୍ରସନ୍ନ । ଏତେ ଜୋରରେ ଵ୍ରେକ୍ ଦଵାଇଵାରୁ ଗାଡି ଓଲଟି ପଡିଥିଲା । ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ଵିପରୀତ ଦିଗରୁ ଆସୁଥିବା ଏକ ହାଇୱା ଗାଡି ତାଙ୍କ ଗାଡି ଉପରକୁ ଚଢି ଯାଇଥିଲା । ତତ୍ କ୍ଷଣାତ୍ ଲୋକ ଗଦା ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ସହଜରେ ଵାହାରି ପାରିଥିଲା ପ୍ରସନ୍ନ । ମୁଣ୍ଡ ହାତ ଗୋଡ଼ ମାଡ ହୋଇଥିଲା । ଛିଡି ଛିଡି ଯାଇଥିଲା ଵି । କିନ୍ତୁ ନବନୀତାକୁ କଟର ମେସିନ୍ କାଟି ଵାହାର କରିଥିଲା । ଦୁଇ ଗୋଡର ଆଣ୍ଠୁ ପାଖରୁ ଏମିତି କୁଚ୍ କୁଚା ହୋଇଥିଲା ଯେ ଡାକ୍ତର ତାର ଆଣ୍ଠୁ ତଳକୁ କାଟିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ । ମାଆ ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ପୂଜାରେ ଦିନଦିନ ବସିଥିଲେ ତାଙ୍କ ପୁଅର ଦୁର୍ଗତି ନାଶ ପାଇଁ ।
କିଛିଦିନ ମେଡିକାଲରେ ରହି ଦୁଇ ଜଣ ଘରକୁ ଆସିଥିଲେ । ନଵନୀତା ଆସିଥିଲା ପୁରା ନୂଆ ହୋଇ । ଦୁଇ କାଖରେ ଆଶାଵାଡି ଧରି । ବଡ ଦୟନୀୟ ଥିଲା ଦୃଶ୍ୟ । ପ୍ରସନ୍ନ ତାକୁ ସର୍ବଦା ମାନସିକ ଖୁସି ଦେବାକୁ ଚାହିଁଥିଲା । କିନ୍ତୁ ନଵନୀତା ମୋଟେ ଵୁଝୁ ନ ଥିଲା । ସେ ଜିଦ୍ କରିଥିଲା ପ୍ରସନ୍ନର ଦ୍ବିତୀୟ ବିବାହ ପାଇଁ ।
ଏ ପ୍ରସ୍ତାବରେ କେହି ରାଜି ନ ଥିଲେ । ଏମିତିକି ଶାଶୁ ଵି । ଏ କେମିତି ସମ୍ଭବ । ପ୍ରଥମ ସ୍ତ୍ରୀ ବଞ୍ଚି ଥାଉ ଥାଉ ଦ୍ଵିତୀୟ ସ୍ତ୍ରୀ !!!! ଶାଶୁ ଵୁଝାଇଥିଲେ ଏଥିର ଅସମ୍ଭବତାକୁ । ଘରର ଏତେ ଦୁଃଖ ସମୟରେ ଆତ୍ମପ୍ରକାଶ କଲା ଏକ ଖୁସି, ଯାହା ଥିଲା ନଵନୀତା ମାଆ ହେବାର ଖବର । ଏ ଖବର ଶାଶୁ ଓ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଦ୍ଵିଧାରୁ ବଞ୍ଚାଇ ଦେଲା । ସମସ୍ତେ ମିଶି ଠିକ୍ କରିଥିଲେ ପୁଅ ହେଉ ବା ଝିଅ ତାର ନାମ ରଖାଯିବ ଦ୍ବିଧା । ନଵନୀତାର ବାପା ଭଗବାନଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଥିଲେ।
କଳ୍ପନା ରାୟ, ସହକାରୀ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ,
ଲଇଡା ଵାଳିକା ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟ,
ଲଇଡା, ସମ୍ବଲପୁର ।
No comments:
Post a Comment