ପାହାନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ

       ✍କଳ୍ପନା ରାୟ

ହେ ପ୍ରଭୁ  !! 
ଭୋର ସ୍ବପ୍ନ ସତ ହୁଅନ୍ତା କି
ନ ଥାନ୍ତା ମହାମାରୀର ଭୟ, ଆତଙ୍କ
ସକାଳ ଧୂପରେ ଵାଜୁଥାନ୍ତା ଶଙ୍ଖ, ଘଣ୍ଟ
ଶୁଭୁଥାନ୍ତା ଆମ ଘରର ଏରୁଣ୍ଡିବନ୍ଧ ଠାରୁ ଵାଡିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
ବିସ୍ତାରିତ ହେଉଥାନ୍ତା ଗାଁଦାଣ୍ଡ ଓ ପରିଵେଣ
ନ ଥାନ୍ତା ବନ୍ୟା ପାଣି ଗାଁ ଗାଁରେ ଵା ରାଜ୍ୟରେ
ସଵୁଜିମାରେ ଧରାଦେଖି ଚାଷୀ ହସୁଥାନ୍ତା ଖୁସିରେ
ପିଲାଏ ପାଠପଢି ଆସୁ ଆସୁ ମତିଥାନ୍ତେ କାଗଜଡଙ୍ଗାରେ
ଚାମରପ୍ରାୟ ଦୋହଲୁଥାନ୍ତେ କାଶତଣ୍ଡୀ
ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ଆଗମନୀ ବାର୍ତ୍ତାରେ ମିଳନ୍ତା ସନୁଷ୍ଟି
କିଚିରିମିଚିରି ଶବ୍ଦରେ ପକ୍ଷୀ ଗାଉଥାନ୍ତେ ଗୀତ
ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଦେଖାହୁଅନ୍ତା ମୋ ପ୍ରିୟ ସଙ୍ଗାତ
ଶୁଭ ଆଗମନୀ ସ୍ବପ୍ନରେ ଵିଭୋର ଦୁଇକପୋତ
ମା'ଙ୍କ ଖୁଦ ଖାଇ ଉଡିଯାଉଥାନ୍ତେ କାଉ ତ
ଚଳଚଞ୍ଚଳ ହେଉଥାନ୍ତା ଦେଶ ଅନ୍ୟ ଦିନ ଭଳି
ନ ଥାନ୍ତା ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ବସିବା ବନ୍ଦୀ ପରି ଆକ୍ତାମାକ୍ତା ହୋଇ
ମୁକ୍ତ ଵିହଙ୍ଗ ପରି ରହିଥାନ୍ତୁ ସବୁଦିନ ପରି
ସଦ୍ୟ ପରିବା ତୋଳିବାରେ ଖୁସି ହେଉଥାନ୍ତା ଚାଷୀ
ପୁଅର ହାଟରେ ପରିବା ଵିକିବା ତ ବାରମାସୀ
ପୋଖରୀରେ ଗାଧୋଇ ଫେରୁଥାନ୍ତା ଗ୍ରାମଵଧୂ
ଉନ୍ନତ ଯୌବନ ଦେଖି ବିଭୋର ହୁଅନ୍ତା ମଧୂ
ପୂଜା, ଗୀତା ଭାଗବତ ପାଠ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତା ପୁରୋହିତର ଭ୍ରମ
ମନେ ପଡନ୍ତା "ବାନ୍ଧି ନେବ କାଳ ଯମରେ କୁମର"

ହେ ପ୍ରଭୁ  !! 
ଶୁଣୁଛ ?? ନା ଶୁଭୁନି  ?
ମାଟିର ମଣିଷ ମାଟି ତା  ସର୍ବସ୍ବ
କିଛି ଲୋକ ଯୋଜନାରୁ ପାଆନ୍ତି ଖାଦ୍ୟ
ତୁମେ ପା ଚଲାଅ ଏ ସଂସାର ନେତ
ଅଳିଟିଏ ପ୍ରଭୁ ପାହାନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ ମୋ ସତ କର ତ
ଡାକି ଡାକି ମୋର ଶୁଖୁଛି କଣ୍ଠ
ଵାରେ ଶୁଣିଲେ ଵି ସବୁ ଚାଲିଯିବ କଷ୍ଟ
ନିର୍ଦ୍ଦୟ ନ ହୋଇ ଫେଡିଵ କଷ୍ଟ
ଅଭାଗା ମୁଣ୍ଡରେ ଲାଗୁ  ମୁକୁଟ
ସୁଦର୍ଶନ ଲାଗି ମନ୍ଦିର ହିସାବ ହୁଏ
ଜମ୍ଵେଶ୍ଵର ବାବା ତୋ ହିସାବ ଦିଏ
କହିବୁ କି ପ୍ରାଣୀ କଷ୍ଟର ହିସାବ
କାହିଁକି ରଖିଵୁ ସେଥିରୁ ମିଳିବ କି ଲାଭ
ଭକ୍ତଵନ୍ଧୁ ପରା ନାମ ତୋହର
ଏହା କି ତୋହର ବନ୍ଧୁ ଵେଭାର
ଢାଳିଯାଉ ଖାଲି ଦୁଃଖର ଭାର
ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ଡାକୁଛି ପ୍ରାଣୀ ଏଥର
ସ୍ବପ୍ନ କଥା ଟିକିଏ ଵିଚାର କର
ଦରଖାସ୍ତଟିକୁ ଖାଲି ଚିନ୍ତା ତ କର
ସେଥିରେ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ହେବ ସାକାର

କଳ୍ପନା ରାୟ, 
ସହକାରୀ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ,
ଲ ଇଡା, ସମ୍ବଲପୁର  ।