କୃଷକ

କବି ଗଗନ କୁମାର ଦାଶ

ଜାଗରେ ମୋହର କୃଷକ ସମାଜ

ଧରି ଲଙ୍ଗଳର ମୁନ,

ତଡି ଦେବା ପରେ ଇଂରେଜ ସମାଜ

ବଢିଅଛି ଆମ ମାନ ।

ଦଳିତ ପତିତ ନୁହେଁ ରେ ଆମେ

ସମାଜର ସେବା ପାଇଁ,

ଜାତିର ଗୌରବ ବଢାଉ ଆମେ ରେ

ମନ ରେ ଗରବ ନାହିଁ ।

ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି କୁ ଢାଲି ଦେଉ ଆମେ

ପର ଉପକାର ପାଇଁ,

ଟିକେ ହେଲେ ଦୁଃଖ ଆମର ମନରେ

ଜନମ ହୁଅଇ ନାହିଁ ।

ବରଷା ଆମର ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁଟିଏ

ବଳଦ ଆମର ମିତ,

ଲଙ୍ଗଳ, ଯୁଆଲି, ଶଗଡ, ଢିପେଇ

ଆମର ନିଜ ସଙ୍ଗାତ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ, ଶୀତ, ବର୍ଷା ଡରୁନା କେବେରେ

ମୁଠେ ଅନ୍ନ ଦେବା ପାଇଁ,

ଗରୀବ ମୁହଁ ରେ ହସଟି ଦେଖିଲେ

ଗରବେ ଛାତି ଫୁଲଇ ।

ଗୋଟିଏ କ୍ଷେତରେ ଅନେକ ଫସଲ

ଉପୁଯାଇ ଆମେ ପାରୁ,

ଆମରି ପାଇଁ ତ ଏହି ସଂସାର ରେ

ବଞ୍ଚୁଅଛ ମରୁ ମରୁ ।

ବାସି ପଖାଳରେ ଶାଗ ଭଜା ଖାଇ

ମାଟି ସହ ମାଟି ହେବୁ,

ଆମରି ଅର୍ଜନେ ଗରବ କରନ୍ତି

ଧୋବ ଧଉଳିଆ ବାବୁ ।

ତୋଷାମଦକାରୀ ନୁହଁଇ ଆମେରେ

ଆମ ପାଇଁ ସାହା ମାଟି,

ପରକୁ ବଞ୍ଚାଇ ନିଜେ ମରିଗଲେ

ଦୁଃଖ ଆସେନି ଆମଠି ।

ଆସ ଭାଇମାନେ ପରିଶ୍ରମ କର

ବେକାରୀ ହୋଇବ ଦୂର,

କର୍ମ କୋଢା ହୋଇ ପରର ହାତକୁ

ତୁମ ହାତକୁ ନ ପାର ।

ମାଁ ମାଣିକେଶ୍ଵରୀ  ସାହି
ମୋହନା, ଗଜପତି-୭୬୧୦୧୫