ଜଗଦୀଶ ଶତପଥୀ।
ପିଲାଦିନ, କାହିଁ କେତେ ଖେଳ। ତହିଁ ରୁ ବୋହୂ ବାଗୁଡ଼ି ଅନ୍ୟତମ। ଏହି ଯେମିତି ବାଟି ଖେଳ,ପଇଆଂ ଖେଳ,ଖପରା କାତି ଖେଳ, ଏମିତି କେତେ। ଗାଁ ରେ ଆସର ଜମିଥାଏ, ଏପଟେ ତାଆସ ମାଡ଼, ସେପଟରେ ପଶାପାଲି। ଏପଟରେ ବାଗୁଡ଼ି, ସେପଟରେ ବୋହୂ ବାଗୁଡ଼ି। ଖେଳ ର ନିୟମ, ବୋହୂ କୁ ଛୁଇଁ ଦେଲେ ଗୋଲ୍ ବା ଗେମ। ଯଦି କେହି ନଛୁଇଂ ପାରିଲେ, ବୋହୂ,ଏଘର ଗୁତରୁ ସେଘର ଗୁତକୁ ଚାଲିଗଲା, ତେବେ ଅପରପକ୍ଷର ଗେମ୍। ଗୋଟିଏ ଦଳର ପିଲା ରା' ଧରି ଅନ୍ୟ ପିଲାକୁ ଗୋଡାଇବ,ଆଗେ ଆଗେ ପିଲା, ପଛକୁ ରା'ଧରା ପିଲା। ଏହି ଯେପରି ଏହା ଏକ ଗୋଡାଗୋଡି ଖେଳ। ଉଭୟ ପକ୍ଷରୁ ଖୁବ୍ ଯୋର୍ କମ୍ପିଟିସନ। ବୋହୂ ଟି ବିଚରା ଝିଅ ହୋଇଥାଏ। ଝିଅ ନମିଳିଲେ, ପୁଅ କୁ ବୋହୂ କରାଯାଏ।
ସେଦିନ ଛଜଣ ପିଲା ଗୋଟିଏ ପଟରେ, ପାଞ୍ଚଜଣ ପିଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ପଟରେ।ଜଣେ ସଟଥାଏ।ଜଣକୁ ବୋହୂ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ, ତେଣୁ ଭାଗ ଛିଣ୍ଡୁ ନଥାଏ। ସମସ୍ତଙ୍କର ଆଗ୍ରହ ବୋହୂ ହେବାକୁ।ରାଧୁଆ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲା। କହିଲା ମୁଁ ସବୁଠୁ ବୟସ୍କ। ତେଣୁ ମୁଁ ବୋହୂ ହେବି। କ'ଣ କରାଯିବ, ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ଖେଳ। ଏପଟେ ଜଣେ ସଟ୍। ସମସ୍ତେ ରାଜି ହୋଇଗଲେ। ଖେଳ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି କି ନାହିଁ, ସେପଟରେ ହୋ ହାଲ୍ଲା ପଡ଼ିଗଲା।ଧର ଧର,ମାର ମାର।ହୋଇ ପଳେଇଲା। ଲୋକମାନେ ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ଛୁଟିଲେ। କଥା କ'ଣ କି, ଗୋଟିଏ ପାଗଳ ଗାଁ କୁ ଆସିଥିଲା।ଛୁଆ ତା ପଛରେ ଦୈାଡି ଦୈାଡି ମଜା ନେଉଥାନ୍ତି। ହଠାତ୍ ପାଗଳ ଟି ଦୈାଡି ଦୈାଡି ଆସି ଗୋଟିଏ ଝିଅକୁ ଧରି ଦୈାଡିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା। ସେଇଠୁ ତ ଗାଁ ଲୋକେ ଖପ୍ପା। ପାଗଳ ଟି କହୁଥାଏ,ଇଏ ମୋ ବୋହୂ। ମୁଁ ଏହାକୁ ଵାହାହେଵି। ଅଜବ ଏ ଦୁନିଆ।ଅଜବ ଏ ଖେଳ। ବହୁତ ବୁଝାସୁଝା କଲେ ବି ସେ ଛାଡ଼ିବାକୁ ନାରାଜ। ବୋହୂ କୁ ମୁଁ ଧରିଛି ମାନେ ସିଏ ମୋ ବୋହୂ। ମତେ ଭାତ ଦବ, ଡାଲି ଦେବ,ତୁଉଣ ଦଵ। ମୋତେ ଶୋଇ ପକାଇବ।ମୋ ଗୋଡ଼ ମୋଡ଼ି ଦେବ। ସମସ୍ତେ ଅବାକ୍। ମୁଁ ଜିତିଛି ମାନେ,ସିଏ ମୋର।ସତରେ ସେମାନେ ପାଗଳ ହେଲେବି ବୋହୂମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଦରଦ ଅନେକ। ସ୍ନେହ ଅନେକ। ଆମରି ପରି ସେମାନେ ବି ମଣିଷ। ତାଙ୍କୁ ଟିକିଏ ସ୍ନେହ ଦରକାର।
ସମସ୍ତେ କିନ୍ତୁ ଭାବୁଥିଲେ, ସେହି ପୁରୁଣା ଦିନର ବୋହୂ ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳକୁ। କେତେ ଆନ୍ତରିକତା। ସତରେ ବଡ଼ ନିଆରା।
ଧର୍ମଶାଳା। ଯାଜପୁର।
No comments:
Post a Comment