ସୁକାନ୍ତ ଖଣ୍ଡା
ଘରଚଟିଆ ଚଢେ଼ଇ ଦମ୍ପତି ଚାଳରେ ରହୁଥିଲେ। ସୂର୍ଯ୍ଯ ଉଦୟ ନ ହେଉଣୁ କିଚିରି ମିଚିରି ଶଦ୍ଦ କରନ୍ତି ତ ଘର ଲୋକେ ବିଛଣା ଛାଡ଼ନ୍ତି। ଏହି ଘରଚଟିଆ ଦମ୍ପତି କାହିଁ କେତେ ଦିନରୁ ବସା ବାନ୍ଧି ରହିଥିଲେ। ଘର ଲୋକଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ତାଙ୍କର ଏମିତି ଭାବ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ଯେ ଘର ଲୋକେ ଏ ଦମ୍ପତିକୁ ଘଡି଼ଏ ନ ଦେଖିଲେ ନ ଚଳେ।
ଦିନେ ପୁରୁଷ ଘରଚଟିଆ ବାହାରକୁ ଯାଇଥିଲା। ସ୍ତ୍ରୀ ତା'ର ଅଣ୍ଡା ଉଷୁମାଉଥିଲା। ପୁରୁଷ ଘରଚଟିଆ ସକାଳୁ ଯାଇ ସଞ୍ଜ ସରିକି ଫେରିଲା ନାହିଁ ତ ସ୍ତ୍ରୀ ତା'ର ମନ ଦୁଃଖ କରି ଖୋଜିବାକୁ ଚାଲିଗଲା। ସ୍ତ୍ରୀ ଯାଇ ଦେଖିଲା ତା'ର ସ୍ବାମୀ ଅନ୍ଯ ଜଣକୁ ଭଲ ପାଇ ଗପସପ ହେଉଛି। ଦୂରରୁ ଦେଖି ଫେରି ଆସିଲା। ତା'ର ହୃଦୟ କୋଣରେ ସୃଷ୍ଟିହେଲା ଲଜ୍ଜା ଓ ଘୃଣା। ସେ ଯେ କେତେ ଭଲ ପାଉଥିଲା ଏ କଥା କହିବା କାଠିକର ପାଠ। ସେ ନିଜକୁ ଦୃଢକଲା ଆଉ ଶପଥ ବି ନେଲା କି ଏ ଅଣ୍ଡାଙ୍କୁ ଫୁଟାଇ ଦୁନିଆର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ଯ ଦେଖେଇବ। ସେ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଭୁଲିଗଲା ଓ ନିଜ କର୍ମରେ ଲାଗିପଡି଼ଲା। ଆଜି ତା'ର ପୁଣି ଦୁଇଟି ଛୁଆ ଜନ୍ମ ହେଲେଣି। ଛୁଆମାନେ ଖଣ୍ଡିଉଡା଼ ହେଲେଣି। ମାଆଙ୍କର ଅସୀମ ଆନନ୍ଦ ଯେ ସ୍ବାମୀଙ୍କର ବିନା ସହାୟତାରେ ଛୁଆଙ୍କୁ ବଡ଼କରି ସାରିଛି।
ଛୁଆ ଦୁହେଁ ବଡ଼ ହୋଇ ଉଡି ଚାଲିଗଲେ। ମାଆ ଆଜି ପୁଣି ଏକୁଟିଆ। ସେ ସ୍ବାମୀ ବିନା ରହିବାକୁ ହେବ। ଯେତେ ଦିନ ଯାଏ ଇହ ଧାମରୁ ବିଦାୟ ନ ନେଇଛି। ସେ ଏକୁଟିଆ ଖାଇ ପିଇ ରହିଲା। ମନରେ ଦୁଃଖ କି ଶୋକ ନାହିଁ। ଯିଏ ଚାଲିଗଲା ତାକୁ ଫେରେଇ ଆଣିବାକୁ ବି ଇଛା କରୁନି। ସେ ଭାବି ସାରିଛି ଯଦି ମୁଁ ମୋର ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଫେରେଇ ଆଣିବି। ଭଲ ପାଇ ବାହା ହୋଇଥିବା ସେ ନାରୀର ଅବସ୍ଥା କ'ଣ ହେବ? ଲୁହ ଓ କୋହ ବେଳେବେଳେ ଚିବୁକ ଦେଇ ବୋହିଯାଏ ହେଲେ ପୁଣି ହୃଦୟକୁ ପଥର କରି ନିଜକୁ ଶାନ୍ତ୍ବନା ଦିଏ।
ଦିନେ ଏକୁଟିଆ ବସି କାନ୍ଦୁଥିବା ବେଳେ ସେ ଘରର ସାନ ପୁଅ ଚିଣ୍ଟୁ ଦେଖିଦେଲା ଆଉ କହିଲା,"ମାଆ ! ସେ ମାଆ ଘରଚଟିଆ ଯେ କାନ୍ଦୁଛି କ'ଣ ହୋଇଛି ତା'ର?" ମାଆଙ୍କୁ ତ ଏ କଥା ଜଣା ହିଁ ନ ଥିଲା। କରିବେ କ'ଣ ନା କହିବେ କେମିତି? ସେ କହିଲେ,"ଚିଣ୍ଟୁ ! ଏବେ ନୁହେଁ କିଛି ସମୟ ପରେ କହିବି। ମୋତେ ତା'ର ମର୍ମ ବୁଝିବାକୁ ଦିଅ।" ମାଆ କଥାରେ ଚିଣ୍ଟୁ ନିରବ ରହିଲା। ସେ ଅପେକ୍ଷା କଲା ମାଆ କେବେ କହିବେ? ଚିଣ୍ଟୁ କିଛି ସମୟ ପରେ କହିଲା,"ମାଆ ! ଆର ସ୍ବାମୀ ଘରଚଟିଆ ଚଢେ଼ଇଟି ବି ଦେଖା ଯାଉ ନାହିଁ ବୋଧେ ତା'ର ଅନୁପସ୍ଥିତି ପାଇଁ କାନ୍ଦୁଥିବ?" ମାଆ କହିଲେ ଠିକ୍ କହିଲୁରେ ଚିଣ୍ଟୁ? ଯଦି ତୋ'ର ବାପା ପାଖରେ ନ ରହିବେ ମୁଁ କାନ୍ଦନ୍ତି ନାହିଁ କି?"
ଛୋଟ ହେଲେ ବି ଚିଣ୍ଟୁ ବୁଝିଲା ଦମ୍ପତି କ'ଣ? ଜଣେ ଆରକ ପାଇଁ ଝୁରିହେବା ହିଁ ତ ଭଲ ପାଇବାର ମାନେ। କେତେ ଭଲ ପାଉଥିଲେ ଏ ଘରଚଟିଆ ଦମ୍ପତି ଅଥଚ ଏଥର ବିଚ୍ଛେଦ ଆଣିଦେଲା ଅସୀମ ଦୁଃଖ ଆଉ ଶୋକ। ଧିରେନବାବୁ ଆସିଲେ ତ ଚିଣ୍ଟୁ କହିଲା,"ବାପା ! ଯଦି ମାଆ ଅନୁପସ୍ଥିତ ହୁଅନ୍ତି ତୁମକୁ କିପରି ଲାଗିବ?" ବାପା କହିଲେ,"ଧନ ! ତୁ କହୁନୁ? ତୋ'ର ମାଆ ଅନୁପସ୍ଥିତରେ ତୋତେ କେମିତି ଲାଗିବ?" ଚିଣ୍ଟୁ କହିଲା,"ବାପା ! ମାଆ ବିନା ତ ମୋର ଚାରିଆଡେ଼ ଅନ୍ଧକାର ଦେଖାଯିବ।" ଏଥର ବାପା ବି କହିଲେ,"ଧନ ! ମାଆ ବିନା ତୋ'ର ଅବସ୍ଥା ଯେପରି ତୋ' ମାଆ ବିନା ମୋର ଅବସ୍ଥା ସେପରି?" ଟିକିଏ ରହି ପୁଣି କହିଲେ,"ଧନ ! ତୁ ଏମିତି କହୁଛୁ କାହିଁକି?"
ଚିଣ୍ଟୁ ଆଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କଲା। ଚାଳ ଉପରେ ବସିଥିଲା ମାଆ ଘରଚଟିଆ ଚଢେ଼ଇ ତ ବାପା ବୁଝିଲେ ଓ କହିଲେ,"ଧନ ! ବାପା ଘରଚଟିଆ ବିନା ମାଆ ଘରଚଟିଆର ଅବସ୍ଥା ଆଜି ସେପରି ହେଉଥିବ ନିଶ୍ଚୟ।"
ଏ କଥା ଶୁଣି ଚିଣ୍ଟୁ ଲୁହ ଗଡେ଼ଇ ଦେଲା ତ ବାପା କହିଲେ,"ଧନ ! ଆଉ କାନ୍ଦନା ଏ ସଂସାରଟା ହିଁ ଏହିପରି। କେବେ ଦୁଃଖ ତ କେବେ ସୁଖ। ଈଶ୍ବର ଏମିତି ହିଁ ଖଞ୍ଜିଛନ୍ତି। ଚିଣ୍ଟୁ ବାପାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲା ସେ ବାପା ଘରଚଟିଆକୁ ଫେରେଇ ଆଣିବାକୁ। ବାପା କରିବେ କ'ଣ ହଁ କହିବା ବ୍ଯତିତ ପୁଅକୁ ଅନ୍ଯ ଉପାୟ ନ ଥିଲା।
ସତରେ ! ପ୍ରତି ଦମ୍ପତିଙ୍କର ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ ଓ ଭଲ ପାଇବା ହିଁ ଅସୀମ ଥାଏ ଯେମିଏ ଏ ଘରଚଟିଆ ଚଢେ଼ଇ ଦମ୍ପତି।
*
ଶିକ୍ଷକ ମକାଶୁଖିଲା ପ୍ରାଥମିକ ବିଦ୍ଯାଳୟ ପୋ-ଚକ୍ରଧରପୁର ଭା-ହରିଚନ୍ଦନପୁର ଜି-କେନ୍ଦୁଝର ପି-୭୫୮୦୨୮
No comments:
Post a Comment