"ଗୁରୁ ଭକ୍ତି"

ଗୁରୁ ବିନା ଏହି ଦୁନିଆଁରେ କେହି
    ବଡ଼ ହୋଇ ପାରି ନାହିଁ
ଗୁରୁ ଆଶିର୍ବାଦ ଲଭି ଶିଷ୍ୟ ଆଜି
    ବିଶ୍ଵକୁ ଜୟ କରଇ  ।
ପିତା ମାତା ଗୁରୁ ଶିକ୍ଷା, ଦୀକ୍ଷା ଗୁରୁ
    ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ମହେଶ୍ଵର
ତାଙ୍କୁ ଭକ୍ତି କରି ଶିଷ୍ୟ ଯେ ସଂସାରେ
     ଜନମ କରେ ଅମର.  ।
ଆଲେକ୍ ଜାଣ୍ଡାର ଗୁରୁଠାରୁ ଶିକ୍ଷା
    ସମାପନ କଲା ପରେ
ପରୀକ୍ଷା ଆଶାରେ ଗୁରୁ ଯେ ଚାଲିଲେ
   ଶିଷ୍ୟ କୁ ନେଇ ସାଥିରେ ।
ବାଟେ ଗଲା ବେଳେ ନଦୀ ଯେ ପଡ଼ିଲା
  ଅକାତ କାତ ତା' ପାଣି
ଗୁରୁଜୀ କହିଲେ ଯାଉଛି ମୁଁ ଆଗ
    ନଦୀ ପାର ହେବା ମଣି  ।
ନଦୀରେ ଯଦି ମୁଁ ବୁଡ଼ି ଯାଏ କିମ୍ବା
     ଭାସି ଯାଏ ତା'ର ସ୍ରୋତେ
ତୁମେ ନ ପଶିଣ ଫେରିବ ରାଜ୍ୟ କୁ
     ମନ ନ ବଳାଇ ଚିତ୍ତେ  ।
ଶୁଣି ଗୁରୁକଥା ଆଲେକ୍ ଜାଣ୍ଡାର
     କହିଲେ ଗୁରୁ ରେ ଚାହିଁ
ଏ କି କଥା କହୁଅଛ ଗୁରୁଦେବ
     ଅନ୍ୟାୟ ଏହା ମୋ ପାଇଁ  ।
ମୁଁ ବୁଡ଼ିଗଲେ ଅବା ଭାସିଗଲେ
     ପଂରକ୍ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ
ଆପଣ ଥିଲେ ତ ସୃଷ୍ଟି କରି ଦେବେ
     କେତେ ଯେ ମୋ' ପରି ତହିଁ ।
ଏତକ କହିଣ ପଶିବାକୁ ଯା'ନ୍ତେ
    ଗୁରୁ ଅଟକାଇ ତା' ରେ
ଆଲିଙ୍ଗନ କରି " ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଛାତ୍ର ତୁମେ "
    ଘୋଷିଲେ ଖୁସି ଅନ୍ତରେ  ।
ନେପୋଲିୟନ୍ ସମ୍ରାଟ ହେଲାପରେ
    ଦିନେକ ପାତ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀ ରେ
ଡାକି ରାଜଦରବାରେ ଆଦେଶିଲେ
     କିଏ ସବୁଠୁ ବୋକା ଦେଶ ରେ  ?
ଧରି ଆଣ ମୋର ପାଶେ ତାଙ୍କୁ ଯହୁଁ
    ବିହିଲେ ଏହି ଆଦେଶ
ଖୋଜି ଖୋଜି କରି ବୃଦ୍ଧଟିଏ ଦେଖି
    ଭାବିଲେ ବୋକା ଅବଶ୍ୟ. ।
ବୟସ ତାହାର ସତୁରି ଠୁ ବେଶି
     ଚମଧୁଡୁ ଧୁଡୁ, ବାଳ
ଫୁରୁ ଫୁରୁ ଉଡ଼େ ଆଖିକୁ ଦିଶେ ନା
     ପାଖରେ ବସାଇ ବାଳ  ।
ନେଇ ଯାନ୍ତେ ଗୁରୁ ଆସନୁ ଉଠିଣ
   ଧାଇଁ ଯାଇଁ ଧାତି କାରେ
ପାଦ ସେବା କରି ନିଜ ଆସନରେ
   ବସାଇ ସବୁ ପୁଛିଲେ   ।
ପାତ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ସେ କ୍ରୋଧ ଭରେ ତହୁଁ
     ବହୁ ତିରଷ୍କ।ର କଲେ
ଏ ବୟସେ ଯିଏ ଜ୍ଞାନ ବିତରନ୍ତି
    "ବୋକା ଭାବିଲ ତାହା ରେ " ?
ଜ୍ଞାନ ବିତରଣ ମରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
    କରିବା ଗୁରୁ ର ଧର୍ମ
ଶିଷ୍ୟମାନେ ନିଜ ଧର୍ମ ରକ୍ଷା କରି
     ଭକ୍ତିରେ ଅର୍ଜିବା କର୍ମ  ।
ଅଜ୍ଞାନ ତିମିର ଦୂର କରି ଗୁରୁ
      ଦ୍ୟନ୍ତି ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ
ସେ ଆଲୋକ ପାଇ ଶିଷ୍ୟ ଜୀବନରେ
       ଗଡ଼େ ନନ୍ଦିଘୋଷ ଚକ  ।
ଗୁରୁ ଭକ୍ତି କରି କର୍ଣ୍ଣ, ଏକଲବ୍ୟ
     ଉପମନ୍ୟୁ ଆଋଣିକ
ଦୁନିଆଁ ବକ୍ଷରେ ଅମର ହୋଇଣ
     ରହିଛନ୍ତି ଯୁଗ ଯାକ  |