ପ୍ରବଞ୍ଚନା

ଥରୁଛି

ଆଜି ମିଛ ପ୍ରବଞ୍ଚନାରେ

ମୋ ଦେହ ଥରୁଛି

ମେଘ ନାହଁ ତଥାପି

ମୁଁ ଭିଜିଛି

ଲୁହଧାରେ ଭିଜିଛି

ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଚୁରମାର ପରେ

ବିନା ଶୀତେ ଥରୁଛି

ମାଟିତଳୁ କୋହ

ଜାତ ହେଉଛି

ପାଗ ଠିକ୍ ଥାଇ ବି

ମୋ ଦେହ ଖାଲି ଥରୁଛି

ପାଦ ତଳୁ ମାଟି ଧସିଯାଉଛି 

ମିଛ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ମତେ

ତଳକୁ ତଳକୁ ଟାଣୁଛି ାା

ବିଶ୍ବାସ ଯାହାକୁ କରୁଛି

ସେ ଅଣ୍ଟି ଛୁରୀ ସାଜି

ନିଜ ତଣ୍ଟି ଆଗ କାଟୁଛି

ମଣିଷ ତ ଅଛି 

ଆଗକୁ ରହିବ ହେଲେ

ମଣିଷ ପଣିଆ ନିତି

ଏଠି ମରୁଛି 

ପ୍ରତାରଣା ଜାଲେ

ଏ ମନ ଖାଲି

ଛଟପଟ ହେଉଛି

ନିଜର ଲୋକ ହିଁ

ନିତି ବିଷ ମଞ୍ଜି ବୁଣୁଛି

ମୁଁ ଥରୁଛି 

ଭୟରେ ମୋ ଦେହେ

ଜର ଖଇ ଫୁଟାଉଛି ାା

ନିତି ସମୟର

ପ୍ରତିକୂଳେ ଧାଉଁଛି

ଅଜସ୍ର୍ ଅଜସ୍ର ଚିନ୍ତା

ମନେ ଘୁରି ବୁଲୁଛି

ମିଛ ମୋହ ମାୟା ବଳେ

ଏ ଦୁନିଆ ବକ୍ଷେ ବଞ୍ଚୁଛି

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପଥେ ରହୁଛି

ହାତେମାପି ଚାଖଣ୍ଡେ ଯାଇ

ପୁଣି ସତର୍କ ହେଉଛି 

କେବେ ବିନା ମେଘରେ

ବିନା ଶୀତରେ ମୁଁ 

ଗୋଟାପଣେ ଥରୁଛି

ବିଶ୍ବାସ ଭାଙ୍ଗିଲେ

ଦେହ ମନ ସବୁ ଝୁରୁଛି

ନିଜକୁ ନିଜେ ପ୍ରତ୍ୟହ 

ଗୋଟା ଅଙ୍ଗେ ଜଗିଛି ାା

ତ୍ରିନାଥ ବେହେରା, 

ବଡକୋଦଣ୍ଡା, ଗଞ୍ଜାମ