✍ସରୋଜ କୁମାର ସାହୁ
ଆଠଗଡ,କଟକ
ଆଠଗଡ,କଟକ
ଅତୀତର ସ୍ମୃତି ସପନେ ଆସଇ
ରୂପ ରଙ୍ଗ କେତେ ନେଇ
କେବେସେ କନ୍ଦାଏ କେବେସେ ହସାଏ
ଯାଏକିଛି ଲୁହ ହୋଇ।
ଛାଇଟିଏ ପରି ରହେ ପାଖରେ
ସଦା ସେ ହୃଦୟ କୋଣେ
ବେଦନାର ଲହୁ ଦେହର ଦରଦ
ସେ ଏକା ପାରି ଜାଣେ।
ଦୁଃଖସୁଖ ଅବା କଣ୍ଟକ ପଥରେ
ସାଜଇ ସେ ସହଚର
ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ସାହାସ ସଂପର୍କ
ବାନ୍ଧିରଖେ ନିରନ୍ତର।
ଶରତ ମଳୟେ ଖେଳି ଶିହରଣ
ବହେ ସ୍ମୃତିର ବାଆ
ସମୟ ସୁଅରେ ନଉକା ରୂପରେ
ଜାହିର କରଇ ନାଅାଁ।
ଫୁଟିଅଛି କେବେ ହୋଇ ପାରିଜାତ
ହୃଦୟ ବଗଚା ତୀରେ
ସ୍ବଗୀୟ ସୁଷମା ଚନ୍ଦନ ପ୍ରଲେପ
ଶୀତଳ ପବନ ଧାରେ।
No comments:
Post a Comment