ଦେବଭୂମି ଆମ ଭାରତବର୍ଷ । "ଯତ୍ର ନାର୍ଯ୍ୟସ୍ତୁ ପୂଜ୍ୟନ୍ତେ..."ର ଅମୃତତ୍ଵକୁ ଆକଣ୍ଠ ଆସ୍ଵାଦନ କରେ ପ୍ରତିଟି ଜନମାନସ । ଅମୃତଶ୍ରାବୀ ମମତାମୟୀ ଜନନୀ - ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ଧର୍ମଧାତ୍ରୀ ଜାୟା - ପ୍ରେରଣାଦାୟିନୀ ଭଗ୍ନୀ ଇତ୍ୟାଦି ନାରୀର ନାନା ସ୍ୱରୂପ । ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଜୀବନ ଯଜ୍ଞର କର୍ତ୍ତା ହେଲେ ମଧ୍ୟ କର୍ତ୍ତ୍ରୀ ବିନା ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ତା'ର ଅଗ୍ରଗତି । ସମସ୍ତ କାୟାର ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତ୍ରୀ ସେ । ଲାଳନପାଳନ, ବାତ୍ସଲ୍ୟ, ସ୍ନେହାର୍ଦ୍ର ଶାସନରେ ଦେବକୀ-ଯଶୋଦାଙ୍କ ସମ ସିଦ୍ଧହସ୍ତା ସେ । ଅଭୟଦାୟିନୀ ହୋଇ ସନ୍ତାନକୁ ଘଣ୍ଟ ଘୋଡ଼ାଇ ରଖେ, ପୁଣି କରାଳବଦନା ହୋଇ ନାନବିଧ ଅସୂୟା ଦୋଷାବଳିର ଶିରଚ୍ଛେଦ କରେ କ୍ରୁରତାର ଖଣ୍ଡାଧାରେ...! ସେ ହିଁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଅନବଦ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି... ପ୍ରକୃତିର ସର୍ବଗୁଣଯୁକ୍ତା ପାରିଜାତ ସେ...।
ଅନନ୍ତ ଶକ୍ତିଧାରିଣୀ ସେ । କେବେ ସେ ଗାର୍ଗୀ, ମୈତ୍ରେୟୀ, ଲୋପାମୁଦ୍ରା, ବିଶ୍ୱବାରାଙ୍କ ପରି ବିଦୁଷୀ - କେବେ ସେ ଲୀଳାବତୀଙ୍କ ପରି ଅମୃତଦ୍ରଷ୍ଟା - ସାହସିନୀ ଝାନ୍ସୀରାଣୀ ତ କେବେ ମଦର୍ ଟେରେସାଙ୍କ ପରି ସେବାର ପ୍ରତୀକ ତ ପୁଣି କେବେ ରମ୍ଭା ମେନକାଙ୍କ ପରି ଅପୂର୍ବ ଲାବଣ୍ୟମୟୀ । କ୍ଲୀଷ୍ଟତା ଯା'ଠାରୁ ଅନେକ ଦୂରରେ ସାବଲୀଳତା ଯା'ର ଧର୍ମ... ସେ ହିଁ 'ନାରୀ' , ସନ୍ତାନର ରକ୍ଷାକାରିଣୀ ।
ଆଜିର ସମାଜରେ ନାରୀ ବିବିଧବର୍ଣ୍ଣା । ସର୍ବଗୁଣସମ୍ପର୍ଣ୍ଣା ସେ, ଉନ୍ନତି - ଅଗ୍ରଗତି ତା'ର ସଦା ସ୍ବାଗତଯୋଗ୍ୟ । ଅଦମ୍ୟ ସାହସ, ଉତ୍ସାହ, ଉଦ୍ଦୀପନାର ଠୁଳୀଭୂତ ସାକାର । ପ୍ରକୃତରେ ନାରୀର ପ୍ରସଙ୍ଗ ହିଁ ଅସୀମ । ତା'ର ଭୂମିକା ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଅତଳ ସାଗର ପରି ; ଦେଖିହୁଏ କିନ୍ତୁ ଅନୁଭବ କରାହୁଏନି ତା'ର ମହନୀୟତାକୁ ଖାସ୍ କରି ଆଜିର ସମାଜରେ । ନାରୀର ଶୁଦ୍ଧତା ଉପରେ ହିଁ ଜାତିର ଶୁଦ୍ଧତା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ । ସମାଜରେ ଦୋଷଦୃଷ୍ଟି - ରୋଗର ପ୍ରତିଷେଧନ ଅନେକ ପ୍ରକ୍ରିୟା ମାଧ୍ୟମରେ କରାଯାଉଛି, କିନ୍ତୁ ଏହାର ମୂଳଉତ୍ସକୁ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରି ମୂଳୋତ୍ପାଟନ ପୂର୍ବକ ନିରାକରଣର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଲେଶମାତ୍ର ନାହିଁ ! ଏହି ଅନୁସନ୍ଧାନର ଚରମ ଓ ପରମ ଗନ୍ତବ୍ୟ ହେଉଛି ନାରୀ ; ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତ୍ରୀ , ସନ୍ତାନର ସର୍ଜନାକାରିଣୀ । ସେଥିପାଇଁ ହିଁ ବିଶ୍ଵବିଜେତା ନେପୋଲିୟନ୍ କହିଥିଲେ - " ମୋତେ ମାତ୍ର ବାରଗୋଟି ଶୁଦ୍ଧ 'ମାଆ' ଦିଅ, ମୁଁ ତୁମକୁ ଏକ ଜାତି (Nation) ଦେବି ।" କାରଣ ନାରୀଠାରୁ ଜନ୍ମେ ଜାତି । ଏଇ ନାରୀର ଟିକିଏ ତ୍ରୁଟି ଯୋଗୁଁ ଅଭିମନ୍ୟୁର ନିଧନ, ତା'ର ଟିକିଏ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟରେ ମହାଭାରତର ସୂତ୍ରପାତ, ତା' ଗର୍ଭଯାତ ରାବଣ ପୁଣି ବିଭୀଷଣ, ସେ କେବେ ଦିତି ପୁଣି କେବେ ଅଦିତି । ସମସ୍ତ ସମାଜର ମୂଳଦୂଆ ହିଁ ନାରୀ । ଏଣୁ ତା'ର ବୈବାହିକ ଶୁଦ୍ଧତା, ଗର୍ଭଚର୍ଯ୍ୟା, ଶିଶୁର ଜ୍ଞାନଚକ୍ଷୁ ଉନ୍ମୀଳନ, ଜାଗତିକ ସଂଦର୍ଶନ ଆଦି ସାରଗର୍ଭକ ତତ୍ତ୍ଵର ନିଖୁଣ ପରିପାଳନ ହିଁ ସମାଜ ନିର୍ମାଣର ଗୂଢ଼ତତ୍ତ୍ଵ । କାରଣ କଞ୍ଚାମାଟି ନମନୀୟ ଓ ଗ୍ରହଣକ୍ଷମ । କିନ୍ତୁ ଥରେ ସାମାଜିକ ବିଚିତ୍ରତାର ଛିଟା ଲାଗିଲେ ଆଉ ସେ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ହୋଇପାରେନି ;ଯାହାକି ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିଠାରୁ ଅନେକ ଦୂରରେ।
ଅନନ୍ୟା ସେ "ନାରୀ" । ହୋଇପାରେ ସେବିକା, ପ୍ରତିରକ୍ଷାକର୍ତ୍ତ୍ରୀ, ବୀରାଙ୍ଗନା ଅବା ଚିରକର୍ମଜୀବୀ ; ଯାହାଦ୍ଵାରା ସମାଜର ବିବିଧ ସ୍ବାର୍ଥ ସାକାର ହୋଇଥାଏ ସତ, ମାତ୍ର ଗଠନର ମୂଳଭିତ୍ତିକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବାରେ ଅସମର୍ଥ । ପ୍ରାୟତଃ ଅସଫଳ ଅନ୍ତଃଦୃଷ୍ଟିର ଦିଶା ନିରୂପଣରେ । ଏଣୁ ଆବଶ୍ୟକ ଶୁଦ୍ଧଆତ୍ମାର ଆବାହନ, ଅମୃତବର୍ଷୀ ଜୀବଦାନ, ସନ୍ତାନର ଶୁଦ୍ଧପୂତ ପରିପାଳନ - ପରିପୋଷଣ - ଉନ୍ନୟନ । ଆମର ସଂସ୍କୃତି କହେ :- 'ନାରୀ' ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର, ମହନୀୟ, ତତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଚରିତ୍ରରେ ଅଭିନୀତା । ଏହି ମହିମାନ୍ଵିତା 'ନାରୀ' ଭୂମିକାର ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତିପାଦନ ପୂର୍ବକ ପ୍ରତିଟି ସାମାଜିକ ପ୍ରାଣୀ ଗାଇଉଠେ...." ନାରୀ ରୂପେଣ ସଂସ୍ଥିତା..." ।
ରସୁଲଗଡ଼,ଭୁବନେଶ୍ୱର
No comments:
Post a Comment