ଶେଷ ନିଷ୍ପତ୍ତି

✍ସୁକାନ୍ତ ଖଣ୍ଡା 

ଅପ୍ରାପ୍ତ ବୟସ୍କା ଝିଅଟି ରୂପାଲୀ ଭାରି ସୁନ୍ଦରୀ କିନ୍ତୁ ଦେହରେ ଅସରନ୍ତି କାମନା । ମନରେ ଅନେକ ସ୍ବପ୍ନ କାହାକୁ କୋଳେଇ ନେବାର ନିଶା କିନ୍ତୁ କହି ପାରୁଛି ନା ସହି ପାରୁଛି? ସେ ତ ଯାହାକୁ ଦେଖୁଛି ଦେହ ଓ ମନକୁ ସମର୍ପି ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ଏକୁଟିଆ ବସି ରହିଥିବ ତ ବାୟାଣୀ ସ୍ବରୂପ ଗୁଣୁ ଗୁଣେଇବା ଏକ ଅଭ୍ୟାସ। 

       ସେଦିନ କୁମୁଟିଆ ନଦୀ ପଠାରେ ବୁଲୁଥିଲା। ସଞ୍ଜର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ମନକୁ ହରଣ କରୁଥିଲା। ସୂର୍ଯ୍ୟ ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶରେ ସୁନେଲି କିରଣ ବୁଣି ଦେଉଥିଲେ। ଏପରି କାଳରେ ସେ ନଦୀ ପଠାରେ ଠିଆ ହେଉହେଉ ନାଚିବା ଆରମ୍ଭ କଲା। ତା'ର ନାଚ ଏମିତି ବଢ଼ି ଗଲା ଯେ ଦେହରୁ ଲୁଗା ଖସିଗଲା। ସେ ନାଚୁଛି ତ ନାଚୁଛି ନିଜେ ବି ଜାଣି ପାରିଲା ନାହିଁ। ତା'ର କମନୀୟ ରୂପର ମୋହରେ ଆକୃଷ୍ଟ ହୋଇ ଶୁବଳ ଦୌଡିଆସି ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ମନ କଲା। ସେ ଦର୍ଶନରେ ଦେହ ଓ ମନକୁ ତୃପ୍ତିଲାଭ କରି ପାରିଲାନି। ସେ ପାଗଳ ପରି ଯାଇ ରୃପାଲୀକୁ ଭିଡ଼ି ଧରିଲା। ରୂପାଲୀ ତ କାମନାର ନିଆଁରେ ତରଳି ଯାଇଥିଲା ତାକୁ କିଏ ଭିଡ଼ି ଧରିଛି ଜାଣି ପାରିଲାନି। ସେ ମଧ୍ୟ ଓଲଟି ତାକୁ ଭିଡ଼ି ଧରିଲା। ଦୁହେଁ ନାଚିଗଲେ କେତେକାଳ ଆଉ ଦେହ ଅବଶ ହେବାରୁ ବୁଝିଲେ ନିଜକୁ। ଏ ପାପ ନୁହେଁ ତ... ? 

     ଦୁହେଁ ଲାଜ ଓ ଘୃଣାରେ ମୁହଁକୁ ପୋତିଲେ କିନ୍ତୁ ଶୁବଳ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲା,"ମୋର ଦେଇ ଯେଉଁ ଭୁଲ ହୋଇଗଲା ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ତୁମର ହାତ ଧରିବାକୁ ଚାହେଁ। ତୁମେ ସମ୍ମତି ଦେଲେ ଆମେ ଦୁହେଁ ଅନେକ ଦୂର ଚାଲିଯିବା। ରୂପାଲୀ ଅପ୍ରାପ୍ତ ବୟସ୍କା ଥିଲା ସଂସାରର ନିୟମ ଜାଣି ନ ଥିଲା। ବିବାହ କଲେ ଭଲ କ'ଣ? ମନ୍ଦ କେତେ ନିଜକୁ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲା। ଶୁବଳ ଦେଖିଲା ରୂପାଲୀ ଥରୁଛି ଆଉ କହିବାକୁ ସାହସ କରୁନି। ସେ ଭରଷା ଦେଇ କହିଲା,"ଯାଅ ଘରେ ବସି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ନେବ ଆଉ ଆସନ୍ତା କାଲି ନିଷ୍ପତ୍ତି ଶୁଣାଇବ। 

        ରୂପାଲୀ ଘରକୁ ଗଲା ଘରେ ମାଆଙ୍କୁ ନିଜର ସବୁ ଘଟଣା କହିଲା ତ ମାଆ ଖୁବ ଶାନ୍ତ ଥିଲେ ଏ କଥା ଶୁଣି ରାଗିଯାଇ ଦୁଇ ଚାପୁଡ଼ା ଥୋଇ ଦେଲେ। ରୂପାଲୀ ନିଜର ଭୁଲକୁ ନ ଲୁଚାଇ କହିଲା,"ଶୁବଳ ଭାଇର କୌଣସି କିଛି ବି ଦୋଷ ନାହିଁ। ମୋର କାରଣରୁ ମୋର ସବୁକୁ ଲୁଟିଲେ। ହେଲେ ମାଆ ସେ କି ମୁଁ କିଛି ତ ଭୁଲ କରି ନାହୁଁ? ଆଜି ମୁଁ ଅପ୍ରାପ୍ତ ବୟସ୍କା କାଲିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ବୟସ୍କା ହେବି ସେତେବେଳେ ତ ସେହି କାମ ପାଇଁ ଆପଣ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବେ କାହାକୁ ନା କାହାକୁ ସମର୍ପି ଦେବେ। ଏବେ ମୁଁ ଖରାପ କାମ କରି ତାଙ୍କୁ ନିଜର ସ୍ବାମୀ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି। 

       ଏ କଥା ଶୁଣି ମାଆଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ। ସେ ଆଉ ରାଗିବେ କ'ଣ? ନ ଗୋଡ଼ କାଢ଼ିବିକୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ। ଏ ଘରର ମାନ ମର୍ଯ୍ଯାଦା ରକ୍ଷା କରି ସୁଶୃଙ୍ଖଳିତ ଭାବରେ ବାପା ବିବାହ କରି ଦେବେ। ଏଣୁ ଯାହା ଭାବି ପୁଣି ଭୁଲ କାମ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ ଭୁଲି ଯାଆ। ରୂପାଲୀ ରୋକଠୋକ ଜଣାଇ ଦେଲା କି ଏହା ତା'ର ଶେଷ ନିଷ୍ପତ୍ତି। ସେ ଅପ୍ରାପ୍ତ ବୟସ୍କା ଅବଶ୍ୟ ହେଲେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମକୁ ହାତଛଡ଼ା କରି ପାରିବିନି। ମୋର ଫୁଲରେ ସେ ବସି ଯେଉଁ ସଙ୍ଗମ କଲେ ତା'ର ପ୍ରଭାବରେ ମାଆ ହେବାକୁ ଯାଉଛି। ଏବେ ତାଙ୍କର ରକ୍ତ ମୋ ପେଟରେ ବଢୁଛି। 

       ମାଆ କ'ଣ କହି ବୁଝେଇବେ। ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ କହିଲେ ଝିଅ ସହ ତାଙ୍କୁ ଜୀବନରୁ ମାରି ସମାଧି ଦେବାକୁ ପଛେଇବେ ନାହିଁ। ସେ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ନେଲେ ଡାକ୍ତର ପରାମର୍ଶ କରି ଭୃଣକୁ ନଷ୍ଟ କରିଦେବେ। ରୂପାଲୀକୁ ବୁଝାଇ ଡାକ୍ତରଖାନା ଯିବାକୁ କହିଲେ ହେଲେ ରୂପାଲୀ ରୋକଠୋକ ଜଣାଇ ଦେଲା କି ଆଜି ସେ ଗୋଡ଼ କାଢୁଛି। ଯଦି ଝିଅ ପ୍ରତି ଟିକିଏ ଭଲ ପାଇବା କି ମମତା ଥାଏ ତେବେ ଖୁସିରେ ଖୁସିରେ ବିଦାୟ କରି ଦିଅନ୍ତୁ। ରୂପାଲୀ ମାଆଙ୍କ ଗୋଡ଼ ଧରି ପ୍ରଣାମ କଲା ଆଉ ଶୁବଳ ସହିତ ଧରିପଳା ହେଲା। 

      ଏବେ ବାପା ଜାଣିଲେ ଓ ଝିଅ ନାମରେ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟା ସାରିଦେଲେ। ଆଉ ସବୁ ଦିନକୁ ପାଶୋରିବା ଚାହିଁଲେ ହେଲେ ପାରିଲେ ନାହିଁ। ଗୋଟିଏ ବୋଲି ଝିଅକୁ ମନେ ପକାଇ ନିତି ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରାଇଲେ କାରଣ ତାଙ୍କର ଏହା ଶେଷ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଭାବିବା ହିଁ ଭ୍ରମ ଥିଲା ଆଉ ମାଆ ପଡ଼ୋଶୀ ମାନଙ୍କ ଅପବାଦ ସହି ନ ପାରି ଆତ୍ମହତ୍ୟା କଲେ।

         ଏ କଥା ଯେବେ ରୂପାଲୀ ଶୁଣିଲା ନିଜକୁ କ୍ଷମା କରି ପାରିଲା ନାହିଁ। ସେ ଭାବୁଥିଲା ସେମାନେ ଜନ୍ମ ଦେଇଥିଲେ ମାନେ ଅବଶ୍ୟ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ବିବାହ କରାଇ ଥାନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ସେ ହଠାତ ଏପରି ଶେଷ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଶୁଣାଇବାର ନ ଥିଲା। 

        ତା' ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ।

                *

ଶିକ୍ଷକ ମକାଶୁଖିଲା ପ୍ରାଥମିକ ବିଦ୍ୟାଳୟ 
ପୋ-ଚକ୍ରଧରପୁର ଭା-ହରିଚନ୍ଦନପୁର 
ଜି-କେନ୍ଦୁଝର ପି-୭୫୮୦୨୮