ସେଇ ରାତି କଥା

ଅକ୍ଷୟ କୁମାର ବେହେରା

ମନେ ପଡିଯାଏ "ସେଇ ରାତି କଥା" 

ଥିଲା ଅତି ଭୟଙ୍କର

ଦେହ ଥରିଯାଏ ଭାବିଲା ବେଳକୁ

ଲାଗୁଛି ବହୁତ ଡର ।

ଯାଇଥିଲି ବୁଲି ଯମପୁର ଦିନେ

ରାଜା ସେଠି ଯମରାଜ,

ପାଖେଥିଲେ ତାଙ୍କ ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତ ଠିଆ

ପାଞ୍ଜିଧରି ସଜବାଜ ।

ତିନିପୁର ଲୋକ ବାନ୍ଧି ଆଣୁଥାନ୍ତି

ଯମଦୂତ ହୋଇ ସାଥୀ, 

ବିଚାର ହେଉଛି ସବୁ ବେଳେ ଏଠି

ଦିନ ହେଉ ଅବା ରାତି ।

ପାପ ପୁଣ୍ୟ ଫଳ ଧର୍ମ ନିକିତିରେ

ତଉଲୁ ଥାନ୍ତି ଏ ସତ,

ପୁଣ୍ୟର ଫଳରେ ସ୍ବର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏ

ପାପ ଫଳେ ହନ୍ତସନ୍ତ ।

କାହାକୁ ନେଇଣ ତେଲେ ଛଣାହୁଏ

କାହାକୁ ଗରମ ଜଳେ,

ବାନ୍ଧି ପିଟୁଥାନ୍ତି କାହାକୁ ସେଠାରେ

ମାରନ୍ତି ଧରିଣ ଚୂଳେ ।

ପୋକ ଜୋକ କାହା ରକତ ଶୋଷନ୍ତି

ଖାଆନ୍ତି ଶାଗୁଣା ଚିଲ,

ଗଣ୍ଡିରୁ ମୁଣ୍ଡକୁ ଅଲଗା କରନ୍ତି

ଉତାରନ୍ତି କାହା ଛାଲ ।

କୁମ୍ଭିପାକ ନର୍କେ କାହାକୁ ପକାନ୍ତି

ନିଆଁରେ ପୁଣି ଦିଅନ୍ତି,

କରତେ କାଟନ୍ତି କାହାର ଶରୀର

କେତେ ଫାଶିରେ ଚଢ଼ାନ୍ତି ।

ଭୋକ ବିକଳରେ କାନ୍ଦୁଥାଏ କିଏ

ଶୋଷରେ କେ ଯାଏ ମରି,

ଶୁଖି କଣ୍ଟା ହେଲା କାହାର ଶରୀର

କଲା କର୍ମ କଥା ଝୁରି ।

କର୍ମ ଫଳଠାରୁ ନୁହେଁ କେ ବଞ୍ଚିତ

ଭୋଗିବ ଆସିଲେ ବେଳ,

ଚାଷ କରିଥିବୁ ଯେଉଁ ଫସଲକୁ

କରିବୁ ତାହା ଅମଳ ।

କାଉ ରାବିଲାଣି ବୋଉ ଡାକ ଦେଲେ

ଭାଙ୍ଗିଲା ସପନ ମୋର,

ଏ କଳିକାଳ ରେ ଧର୍ମ ପଥେ ନେଇ

ମହାପ୍ରଭୁ ରକ୍ଷାକର ।

ଦୀନହୀନ ଜନ ଅକ୍ଷୟ ବଚ଼ନ

ସାଧୁ ନ ଧରିବ ଦୋଷ,

ଅଜ୍ଞାନୀ ଅଧମ ବିନମ୍ରେ ମାଗଇ

ଦିଅ ଗୋ ସ୍ନେହ ଆଶିଷ ।

କେନ୍ଦୁଡିହା  ବଡସାହି  ମୟୂରଭଞ୍ଜ