✍ବୈଷ୍ଣବ ଚରଣ ଦାଶ
ବନ୍ଦ କର ହେ କବି,
ତୁମର ସେ ପ୍ରିୟତମା, ପ୍ରାଣେଶ୍ୱରୀ ଛନ୍ଦ।
ଶୁଣି ଶୁଣି ବଧିର ହେଲୁଣି।
ଶୁଣିବାରେ ନାହିଁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ କି ଅବକାଶ।
ତୁମେ ଯେ ସ୍ୱପ୍ନାଭିଭୂତ,
ତେଣୁ ହେଉଛ ଚକିତ।
ଯେଉଁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ବାସ୍ତବତା ନାହିଁ
ସେ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଦେଖ କାହାପାଇଁ?
ହେ କବି! ଏ ଜହ୍ନ କୁ ଦେଖ
ତାକୁ ଦେଖିପରା କବିତା ଲେଖ।
ମନେରଖ! ସେ ସ୍ବପ୍ନ ର ଜହ୍ନ ଏକ,
ଯହିଁ ରେ ଲାଗିଛି କଳଙ୍କ।
ତାକୁ ଭାବି ପରୀ ରାଇଜ ର
ସ୍ବପ୍ନ ନ ଦେଖ।
ଯାହାକୁ ତୁମେ ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ଭାବୁଛ
ସେ ଏକ ଅଦୃଶ୍ୟ ନିହାରିକା।
ଯାହା ତ କରିଛ କରିଛ।
ଏବେ କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବକୁ ଚାହିଁ
ତୁମ ଲେଖନୀ କୁ
କରିବ ଚାଳିତ।
ଦେଖ ଏଠି ଆମେ
କେତେ ଯେ କୁତ୍ସିତ।
ଖଣ୍ଡିଏ ରୁଟି ପାଇଁ
ଡହଳ ବିକଳ ହେଉଥିବା ମଣିଷ।
କିପରି ବୁଝିବୁ ତୁମ କବିତାର ମର୍ମ?
ବୀର ଧନଞ୍ଜୟ ପୁର
ବୁଗୁଡ଼ା ଗଞ୍ଜାମ
ବୁଗୁଡ଼ା ଗଞ୍ଜାମ
No comments:
Post a Comment