ମାଧବୀ ପଟେଲ।
ଜୀବନ ଡଙ୍ଗାର ନାଉରୀ ତୁମେ ତ
ସମୁଦ୍ରେ ଦେଇଛି ମେଲି।
ଝଡ ବରଷା କି ବିପଦ ପଡିଲେ
ସାହା ତୁମେ ହେବ ବୋଲି।
ଅଜଣା ପଥର ନଉକା ଟିଏ ମୁଁ
ଲକ୍ଷ୍ୟ କାହିଁ ଜାଣି ନାହିଁ।
ତୁମରି ଭକତି ଆଶ୍ରା କରି ଭାବେ
ଦିଗବଳୟ ଯିବି ଛୁଇଁ।
କର୍ମ କରିଯାଏ ଉର୍ଜା ଭରିଯାଏ
ତୁମ କଥାଦେଲେ ଭାବି।
ତୁମେ ଥିଲେ ସାଥେ ଏ ଅଜଣାପଥ
ନିଶ୍ଚେ ମୁହିଁ ଲଙ୍ଘି ଯିବି।
ଝାରସୁଗୁଡା।
No comments:
Post a Comment