✍ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ସାହୁ
ବୁଝିପାରିଲେନି କେହି ସିନା
ମର୍ମାହତ ହୃଦୟର ଭାଷା
କିଏ କିଆଁ ଜାଣିବ ?
ହୃଦୟକୁ ଜାଳିପୋଡି
ସଂଚିଥିଲା ଯିଏ
କେତେ ଆଶା
ମମତାର ଭାଷା l
ବାସ୍ତବ ଯେ ସ୍ଵପ୍ନ ହେଲା
ଅଛିଣ୍ଡା ବି ଛିଣ୍ଡିଗଲା
ଚିହ୍ନା ପୁଣି ଅଚିହ୍ନାର ଛଦ୍ମବେଶେ
ଅଜଣାତେ ଖସିଗଲା
ପୂର୍ଣ୍ଣତା ର ବଳୟ ରୁ
ଅପହଞ୍ଚ ସାଜିଥିଲା l
ଅଧାଗଢା କରି ଶେଷେ
ହସି ହସି ଚାଲିଗଲା
ଗତାୟୁର ଶେଷ ଭାଗେ
ଏ ନୀରବ ନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନ
କିବା ତାର ଦେବ ପରିଚୟ
ସବୁ ଖାଲି
ମିଥ୍ୟା ଆଉ ମିଥ୍ୟା l
No comments:
Post a Comment