ମାନବିକତା
ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ନାଥ
ହଜିଛି ମାନବ ସ୍ଵାର୍ଥବାଦୀତାରେ
ମାନଵତ୍ତ୍ଵ ଭୁଲି ଯାଇ
ଭୁଲିଯାଉ ଅଛି ଦିବ୍ୟ ଚେତନାକୁ
ଅଚେତନ ହୋଇ ଯାଇ।
ଥିଲାଯେବେ ସେ ମାତୃ ଗର୍ଭେ ଚେତାରେ
ଭଜୁଥିଲା ରାମ ହରି
ମାୟା ସଂସାରେ ଭୁଲିଲା ମାନଵ
ଅପ କର୍ମ ସବୁ କରି।
ତଥାପି କିଞ୍ଚିତେ ଅଛନ୍ତି ମାନଵ
ଅଛି ଚେତନାରେ ରହି
ମାନବିକତା କୁ ଧରିଣ ହୃଦୟେ
ଦୁଃଖ ହରୁଛନ୍ତି ରହି।
ମହତ୍ତ୍ଵ ମାନଵ ସେଇ ଏ ଧରାରେ
ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଦୟା ଧରି
ବିଚରନ୍ତି ସେହି ସୁମାର୍ଗରେ ସଦା
ଅହିଂସା ମଶାଲ ଧରି।
ମାନବିୟ ଗୁଣ ହଜୁଛି ସଂସାରେ
ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଅହଂକାରେ
ଗଦା ଗଦା ଏଠି ଘୃଣାର ପାହାଡ଼
ପାପ ଚକ୍ଷୁ ଆକ୍ରାନ୍ତରେ।
ଦୟା କ୍ଷମା ଆଜି ହଜୁଛି ମନରୁ
ହୀନମନା ହୋଇ ଯାଇ
ଦିଶୁନାହିଁ ପଥ ସତ ଅବା ମିଛ
ପାପ ରଙ୍ଗ ବୋଳି ହେଇ।
ଉକୁଟି ଉଠୁଛି ରକଟା ମାଟିରେ
ମାନବ ମହତ୍ତ୍ଵ ଗନ୍ଧ
ପଦ୍ମ ପୋଖରୀରେ କୀଟ ଦଂଶୁଅଛି
ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ରେ ଭରେ ଗନ୍ଧ।
ଅନ୍ଧା ଆଲୋକ ଦୁଇ ଧାର ଏଠି
ମାନବ ଜୀବିତ ଅଛି
ମାନବିକତା ଵି ହାରିନି ସଂସାରେ
ଆଜିବି ଜୀବିତ ଅଛି।।
ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ନାଥ
ଜୁଣଗଡି (ରାଜନଗର) କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା।
No comments:
Post a Comment