ଶକ୍ତିଦା ବିଷୋୟୀ
ଆସ ମୃତ୍ୟୁ ତମେ କହିଁକି ପାରୁନି ମୁଁ ପଚାରି
ମର୍ତ୍ତ୍ଯେ ଜନ୍ମ ହେଲେ ନିଶ୍ଚୟ ମୃତ୍ୟୁ ଏଦେହ ଧାରି।।
ପାତାଳରେ କିବା ମରତେ ଅବା ସ୍ବର୍ଗେ ଜନମ
କାଳବଳେ ହୁଏ ପିଣ୍ଡର ଜରା ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ।।
ଫରକ ଏତିକି ମାନବ ଚିରଜୀବି ମୃତ୍ୟୁର
ଜୀବଥାଉ ମୃତ୍ୟୁ ଲଭଇ ଦୁଷ୍କର୍ମ ନିରନ୍ତର।।
ଚିରଞ୍ଜିବୀ ସଦା ଅମର ବୈରାଗ୍ୟ ସତ୍ କର୍ମରେ
ଚିର ସ୍ମରଣିୟ ଅମର ସବୁରିଙ୍କ ହୃଦରେ।।
ଦେବତା ହେଲେବି ମରଇ ଶରୀର ପଞ୍ଚଭୂତ
ନଡରି ମୃତ୍ଯୁକୁ ସ୍ଵାଗତ ଘଟ ରୂପାନ୍ତରିତ।।
ଦେଶର କଲ୍ୟାଣ ନିମନ୍ତେ ଦିନେ ଭଗତ ସିଂହ
ହସି ହସି ଫାଶି ମୃତ୍ୟୁକୁ କରିଥିଲେ ବରଣ।।
ଶରୀରର ସିନା ବିନାଶ ଆତ୍ମା ସଦା ଅମର
ଆତ୍ମା ପରିଚୟ ପାଇଲେ ମୃତ୍ୟୁ କାହିଁକି ଡର।।
ଆତ୍ମା ଉଡେନାହିଁ ସମୀରେ ଜଳେବୁଡଇ ନାହିଁ
ନହୁଏ ଭସ୍ମିତ ଅଗ୍ନିରେ ତାରକ୍ଷୟ ନୁହଇ।।
ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ ମାନବ ଶରୀର ମାଧ୍ଯମରେ
ବିଚାରର କେନ୍ଦ୍ର ମସ୍ତିଷ୍କ ବହୁ ଉଚ୍ଚ ସ୍ତରରେ।।
ହାତ ଗୋଡ ବୁଦ୍ଧି ମାଧ୍ଯମେ ବହୁ ଉପକାରିତା
କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପାଦନ କରିବା ହେବା ଜଗତ ଜିତା।।
ମୃତ୍ୟୁ କେବେ ଆମ ପାଶକୁ ପାଖ ମାଡିବ ନାହିଁ
ମୃତ୍ୟୁ କାହିଁପାଇଁ ଆସୁଛ କେବେ ପଚାର ନାହିଁ ।।
ସୋରଡା, ଗଞ୍ଜାମ୍
No comments:
Post a Comment